Het vliegtuig nadert hortend en stotend het kleine vliegveld van East London.
‘Of de piloot is dronken of de wind heeft zin om te spelen,’ lacht Mart.
Wonder boven wonder verloopt de ‘touchdown’ zacht. De bomen maken een diepe buiging als we voet aan de grond zetten. Het is winter in Afrika en koud maar ik heb nog steeds het zweet in mijn handen staan. De hernieuwde ontmoeting met Andre Bezuidenhout, zo’n 9000 kilometer zuidelijker, is warm.
‘Good to see you again, welcome in East London’.
Ik ontmoet Andre voor het eerst in november 2011. Hij hoort via via dat ik een werkboek en trainingen over succesvaardigheden ontwikkel. Als ik hem erover vertel vraagt hij na vijf minuten: ‘Wanneer kom je naar Zuid Afrika?’
Hij vertelt met passie over het succesvolle project work4all, een onderdeel van de veel grotere organisatie Sophumelela die ooit is gestart om vooral aidsbesmetting tegen te gaan. In het work4all-project leren jongeren uit de townships ondernemersvaardigheden waarmee ze hun eigen bedrijfje opzetten. Ze recyclen glas en papier, verkopen planten en wassen auto’s van werknemers.
In een land met zoveel vaderloze kinderen zijn ze opeens de held van hun familie. Ze kunnen niet alleen hun familie onderhouden, het vervult hen ook met trots: een prachtig uniform, de opleiding die ze krijgen, het contact met hun klanten. Ze lachen hun witte tanden bloot. Ik ben om.
Op de tweede dag in Zuid Afrika nemen Andre en Siya ons mee naar Tanzani, de op 1 na grootste township van Zuid Afrika. Veel te groot voor een kleine plaats als East London. De meeste mensen wonen in kleine krotten dat bij ons het woord schuur niet zou verdienen. Het afvalhout en de metalen platen worden door enkele spijkers, touw en plastic bij elkaar gehouden.
Op een dag als vandaag houden de hutjes alleen de meeste regen tegen maar niet de kou. Nooit geweten dat er in Afrika mensen van de kou konden sterven. Logisch dat ze een vuurtje willen maken. Het risico is wel dat er brand kan uitbreken. En dan branden er zomaar in een keer 500 ‘huisjes’ af met alle gevolgen van dien.
In de townships gaat de legende van de ‘tokolos’ rond. Een kleine, monsterlijke geest, enigszins lijkend op een baviaan, loopt over de grond en dringt je hut binnen. Als dat gebeurt kan je de volgende dag zomaar dood op de grond liggen. De mensen geloven er echt in omdat zelfs de jonge en sterke mensen zomaar opeens op mysterieuze wijze sterven. Ze snappen niet dat de vuurtjes die ze in de hutjes maken er soms voor zorgt dat ze door de hoge concentratie koolmonoxide vergiftigd worden.
De stap van dit township naar werk is een ‘echt’ bedrijf met targets en winstmarges is immens. En toch slagen de gedreven mensen van Sophumelela er keer op keer op wonderlijke wijze in om de jongeren zover te begeleiden dat ze hun eigen, waardige bestaan op kunnen bouwen.
We verlaten het township Tanzani. Langs de weg staan mensen met enorme barbecues. Geen hamburgers of braadworst erop, maar schapenkoppen. De Xhosa zijn er gek op en gelukkig voor hen heeft de slachter er geen interesse in. De tientallen schapenkoppen worden geroosterd en daarna verkocht aan de plaatselijke bevolking. Een heerlijke delicatesse.
Komende dagen zullen we nog meer van deze ‘uitstapjes’ maken zodat we de achtergrond van jongeren in het project beter kunnen begrijpen. Woensdag staat de eerste training op het programma. We gaan aan de slag met de trainers van Work4all.
Later meer.
Bekijk alvast het filmpje van de ontvangst tijdens de eerste training. De mensen van sophumelela zingen een lied ter ere van Mandela.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten